2. Brass Plus Festival: Koncert Inauguracyjny. Od Broadwayu do Champs-Élysées

21.02.2025, piątek, godz. 19:00
Wałbrzych, Filharmonia Sudecka
2. Brass Plus Festival: Koncert Inauguracyjny
Od Broadwayu do Champs-Élysées

Wykonawcy:
Marek Pijarowski – dyrygent
Sławomir Cichor – trąbka
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Sudeckiej

Program:
Aaron Copland – „Fanfara dla zwykłego człowieka”    (2′)
Ludwig van Beethoven – Leonora III    (16’)
Georg Friedrich Händel – Suita D-dur na trąbkę i orkiestrę HWV 341   (8′)
Overture
Gigue. Allegro
Air
Bourée
Marche

przerwa (20′)

Jim Stephenson – Tribute to Louis    (12’)
When It’s Sleepy Time Down South
Do You Know What it Means to Miss New Orleans?
Hello Dolly
What a Wonderful World
When the Saints Go Marching In
George Gershwin – Amerykanin w Paryżu    (23’)

Czas trwania: 115 minut
Ceny biletów: 60 / 40 zł

O koncercie

Co ma wspólnego drużyna hokejowa Chicago Blackhawks, wahadłowiec kosmiczny Endeavour i… papież Franciszek? Otóż drużynie wychodzącej na lód (od 1994 r.), ceremonii lądowania  z ostatniego lotu kosmicznej maszyny (21 września 2012 r.) i przemówieniu Głowy Kościoła Katolickiego w filadelfijskiej Independence Hall (16 września 2015 r.) towarzyszyły dźwięki Fanfary dla zwykłego człowieka napisanej w 1942 r. przez Aarona Coplanda. Utwór zainspirowany przemówieniem ówczesnego wiceprezydenta USA Henry’ego A. Wallace’a, w którym ogłosił nadejście „stulecia zwykłego człowieka”, rozpocznie tegoroczny 2. Brass Plus Festival.

W programie tego koncertu znajdzie się także muzyczny pomnik, który słynnemu Louisowi Armstrongowi postawił James Stephenson. Jego kompozytorski talent długo ukryty był za zasłoną „zwykłości” muzycznej. Przez 17 sezonów był bowiem trębaczem Filharmonii w Naples na Florydzie i dopiero po zachętach kolegów z orkiestry i przyjaciół, mimo iż w dużej mierze był samoukiem, rozpoczął komponowanie pierwszych dzieł. Ich prostota okazała się strzałem w 10 – utwory Stephensona zaczęły wykonywać czołowe amerykańskie orkiestry, zyskał także przychylność krytyków. W dorobku Stephensona na szczególną uwagę zasługuje Tribute to Louis, w które wplótł kilka melodii znanych piosenek amerykańskiego piosenkarza Louisa Armstronga, jak np. When It’s Sleepy Time Down South, Hello, Dolly i chyba najbardziej znane What a Wonderful World.

Dla melomanów, których niekoniecznie przekonuje muzyczne novum, program koncertu przewiduje także spotkanie z twórcami minionych wieków. Hołd klasyce złoży Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Sudeckiej wykonując Suitę D-dur na trąbkę i orkiestrę (1733) Georga Haendla oraz Leonorę III (1806) Ludwiga van Beethovena. Suita jednego z najwybitniejszych twórców barokowych stanowi obecnie podstawę w koncertowej literaturze przeznaczonej na trąbkę. Podczas festiwalowej inauguracji zabrzmi ona w interpretacji wirtuoza tego instrumentu – Sławomira Cichora. Leonora III to z kolei przykład rozległej pomysłowości kompozytorskiej i jednocześnie braku decyzyjności „klasyka wiedeńskiego”. Beethoven nie potrafił utworzyć dobrego wstępu do swojej opery Fidelio. Jej powstanie przypadło bowiem na okres, gdy krystalizowała się w jego muzyce idea bohaterstwa, szukająca dla siebie formy dźwiękowej. Być może natłok myśli z tym związanych nie pozwolił mu jednoznacznie ocenić, które wprowadzenie jest tym trafionym – szczególnie że każde kolejne okazywało się lepszym od pozostałych. Pomysły Beethovena wzbogaciły jego dorobek o cztery uwertury — trzy Leonory i tytułową Fidelio. Spośród nich, najczęściej jako integralną część spektaklu wykonuje się ostatnią E-dur. Największą sławę w literaturze muzycznej zdobyła jednak trzecia, która stała się niezależnym utworem symfonicznym wykonywanym pod nazwą Leonora III.

Na finał „brassowego” wieczoru, Georg Gershwin zabierze nas na spacer po stolicy Francji. Swoje stwierdzenie, że „często słyszy muzykę pośród hałasu” przelał na partyturę Amerykanina w Paryżu (1928), uwieczniając reminiscencje swojej podróży po Europie. W tym utworze zawarł nie tylko melodyczną wizję tego miasta, lecz także codzienne brzmienia ulicy, wykorzystując np. prosty klakson samochodowy. Gershwin w młodym wieku, bo już jako 22-latek,  miał już cały świat u swoich stóp, pisanie muzyki rozrywkowej przyniosło mu fortunę, a takie dzieła jak wspominany Amerykanin umocniły jego status artystyczny.

Jakub Karmelita